ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

 πηγή

«Οἱ Πάπες καί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται για τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις» ~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

 «Οἱ πάπες καί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται καί θά κολάζονται μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία˙ ἴσως καί αἰωνίως γιά τά πρός τήν Ἑλληνική Ἐκκλησία κακά καί τίς ψευδενώσεις καί τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις».

«Τι κατάπτωση! Πῶς, ὦ Ἰγνάτιε [ο Πατριάρχης Κων/πόλεως που χρησιμοποιούσε φράσεις αναγνωριστικές του πρωτείου του Πάπα], τόσο πολύ ξέχασες την ἱστορία τῆς ἐκκλησίας σου; 

Πῶς αρνήθηκες τήν ἀλήθειαν; 

Πῶς πρόδωσες τήν ὀρθοδοξίαν σου; 

Πῶς ἠσέβησας πρός τάς οἰκουμενικάς συνόδους; 

Πῶς ἐτόλμησας νά προσβάλης τούς 1000 πατέρας τῆς ἀνατολικῆς ἐκκλησίας, οι οποίοι πριν από ένα έτος [Σύνοδος του 880 στην Κων/πολη] καταδίκασαν τον Πάπα Νικόλαο για αίρεση; (Μελέτη Α..., 262).

«Τι προς ταύτα να είπη τις; Να κλαύση ή να μυκτηρίση (=κοροϊδέψει) τας τοιαύτας των παπών της Δύσεως αξιώσεις; Φρονώ ότι δέον να κλαύση, διότι πολλά το Ελληνικόν Έθνος έχυσε δάκρυα δια τους τοιούτους πάπας, οίτινες εγένοντο οι κακοί δαίμονες της Ανατολικής Εκκλησίας και του Ελληνικού Έθνους» (Μελέτη Α..., 293).

~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, στό δίτομο ἔργο του «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος»

ΠΗΓΗ

Από την ανάξια συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία δαιμονίζονται πολλοί άνθρωποι

”Ο γέροντας μου Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, απαγόρευε και αντίδωρο ακόμα να δίνουμε στους αρραβωνιασμένους που είχαν σχέσεις.
Τώρα, αξιώνουν και τη Θεία Κοινωνία…
Από την ανάξια συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία δαιμονίζονται πολλοί άνθρωποι. Τους ευεργετεί πάλι ο Χριστός, διά μάστιγος και αφορήτου οδύνης. Και τα δαιμονικά μικρόβια πηγαίνουν στα παιδιά τους…”

†Γέροντας Αναστάσιος Κουδουμιανός

Καθαρίζουν το σώμα που θα πάει στο χώμα και δεν φροντίζουν την ψυχήν....

Καθαρίζουν το σώμα και το περιποιούνται, αυτό που θα πάει στο χώμα. Και δεν φροντίζουν την ψυχήν. Πώς θα πάει η ψυχή στον Ουρανό; Δεν μετανοούν. Δεν ξέρουν πού πάνε. Δεν ξέρουν πού βαδίζουν.

Αγία Σοφία της Κλεισούρας • 6 Μαΐου 1974

πηγή

Οι εικόνες της παρακμής και της προσβολής γίνονται αντικείμενο προστασίας, με υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Τι κι αν κοπέλες στην Σόλωνος γίνονται θύματα απόπειρας βιασμού;
Τι κι αν καθηγητές στα Πανεπιστήμια γίνονται στόχος επίθεσης;
Είναι οι εικόνες της παρακμής και της προσβολής που γίνονται αντικείμενο προστασίας, με υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Dimitrios Papageorgiou

Οι Ναοί της Αγίας Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη

Στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν τρεις ναοί αφιερωμένοι στην Αγία Ειρήνη, η οποία εορτάζει στις 5 Μαΐου.
Ο γνωστός Ναός της Αγίας Ειρήνης ο οποίος βρίσκεται δίπλα στην Αγία Σοφία δεν είναι αφιερωμένος στην Αγία Ειρήνη την Παρθενομάρτυρα αλλά στην Ειρήνη του Θεού, δηλαδή τον Χριστό.

Ο Μανουήλ Γεδεών στο Βυζαντινόν Εορτολόγιον αναφέρει για τους Ναούς της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης:
«Μαΐου 5. Ειρήνης μάρτυρος.
Ήθλησεν επί του πέρσου Σαβωρίου, ζώσα κατά τους χρόνους του Μ. Κωνσταντίνου, Πηνελόπη προ του βαπτίσματος ονομαζομένη.
Ναοί επ’ ονόματι της αγίας Ειρήνης γινώσκονται

1) ο προς την θάλασσαν, ο λεγόμενος του Περάματος, μεταξύ Βαλούκ-παζάρ και Εμίν-ονού της σήμερον, κτισθείς υπό Μαρκιανού [450-457] εν ω τόπω και πρότερον υπήρχε ναός, υπό της θαλάσσης, χωρούσης άχρι της θυρός αυτού, κατακλυζόμενος· ο Μαρκιανός ανήγειρεν αυτόν μείζονα και κομψόν μετά φαιδρότητος πολλής, αλλά μετά ξυλίνης οροφής, και κατεσκεύασε προ αυτού προκυμαίαν, ήγειρε δε και το φωτιστήριον αυτού μεγαλοπρεπές, στοαίς πέντε διαλαμβανόμενον, μετά θόλων, εν οις χρυσαίς ψηφίσιν εζωγράφησε τα εν τω ναώ τελεσθέντα θαύματα και τον ιώμενον τας νόσους Σωτήρα Χριστόν· του δε Μαρκιανού προ των εγκαινίων θανόντος, η βασιλίς Βηρίνα συνετέλεσε την οικοδομήν χρυσίω λαμπρύνασα την οροφήν του ναού.

«Τά ἄρβυλα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννη τοῦ Χοζεβίτου!» (Θαυμαστό περιστατικό)

 Μιά νύκτα ἐμφανίσθηκε ὁ ὅσιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης σ᾿ ἕνα Δόκιμο μοναχό τῆς Μονῆς τοῦ Χοζεβᾶ, πού καταγόταν ἀπό τήν Ρουμανία. Ὁ Ἀδελφός αὐτός εἶχε τό διακόνημα τοῦ βοηθοῦ ἐκκλησιαστικοῦ.
Εἶδε στόν ὕπνο του ὅτι ἐπήγαινε νά προσκυνήσει τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου, ἀλλά ὁ Ὅσιος δέν ἦτο μέσα στήν θήκη του, ἀλλά ἦτο ντυμένος καί ἕτοιμος ν᾿ ἀναχωρήσει. Τότε κλαίγοντας αὐτός ὁ Ἀδελφός, ἐφίλησε τό χέρι του καί τοῦ εἶπε:
-Γιά ποῦ ἀναχωρεῖς, ὅσιε Ἰωάννη; Πιστεύω ὅτι γιά τίς πολλές ἁμαρτίες μου δέν θέλεις πλέον νά μείνεις μαζί μας!
Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης τοῦ ἀπήντησε:
-Δέν θά πάω πουθενά, διότι εἶμαι ξυπόλυτος καί μόνο ἐσύ γνωρίζεις ποῦ εἶναι οἱ ἀρβῆλες μου. Νά πᾶς καί νά μοῦ τίς φέρεις!

Πράγματι, οἱ ἀρβῆλες τοῦ Ὁσίου δόθηκαν σέ μία ρουμᾶνα, ὀνόματι Μαρία, ἡ ὁποία εἶχε ἐργασθῆ παλαιότερα στό πατριαρχεῖο καί ἀπό εὐλάβεια, ἐζήτησε ἀπό τόν τότε ἡγούμενο Συνέσιο νά τῆς δώσει τίς ἀρβῆλες του. Ὅταν τίς ἐπῆρε ἡ Μαρία, ὁ ἡγούμενος τῆς εἶπε:
-Ἐάν ἔχεις κουράγιο, μπορεῖς νά τίς βγάλεις, ἀλλά ἐγώ δέν τολμῶ νά βάλω τά χέρια μου νά τίς πάρω, διότι φοβοῦμαι.
Ὁ ἡγούμενος ἄνοιξε τήν θήκη καί ἡ Μαρία ἐπῆρε τίς ἀρβῆλες ἀπό τά πόδια τοῦ Ὁσίου, μέ τίς ὁποῖες ἐτάφη στήν κηδεία του, πρίν ἀπό 20 χρόνια. Ἡ Μαρία έπιθυμοῦσε νά μεταφέρει τίς ἀρβῆλες στήν Ρουμανία.

Τό δίλεπτο τῆς χήρας

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 12:41-44

Ἀναβλέψας δὲ εἶδε τοὺς βάλλοντας τὰ δῶρα αὐτῶν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον πλουσίους.
Ο Κυριος εσήκωσε τα μάτια του και είδε τους πλουσίους, που έρριπταν τα δώρα των στο θησαυροφυλάκιον του ναού.

εἶδε δέ τινα χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ δύο λεπτά,
Είδε και κάποιαν πτωχήν χήραν, να ρίπτη εκεί δύο λεπτά.

καὶ εἶπεν· ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὕτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν·
Και είπε· “σας διαβαβαιώνω, ότι η πτωχή αυτή χήρα έρριψε περισσότερα από όλους.

ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλε.
Διότι όλοι αυτί έρριψαν εις τα δώρα του Θεού από το περίσσευμά τους, αυτή δε από το υστέρημά της· όλον της τον βίο που είχε, τον έρριψε”. 

Ἐκείνη τή μέρα ὅμως πλησίασε στό γαζοφυλάκιο μιά γυναίκα πού εἶχε ἡ ἴδια ἀνάγκη· μιά φτωχή χήρα. Μήπως πλησίασε γιά νά ζητήσει χρήματα; Ὄχι! Τό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ μας τήν ἀγκαλιάζει μέ ἰδιαίτερη στοργή. 

«Ἀλήθεια σᾶς λέω», πληροφορεῖ τούς γύρω του, «αὐτή ἡ φτωχή χήρα ἔριξε τό μεγαλύτερο ποσό ἀπ᾿ ὅλους». 

Ἀποροῦν ὅσοι ἀκοῦν τά λόγια αὐτά. Κοιτοῦν μέ ἔκπληξη τή φτωχή χήρα. Τόσοι πλούσιοι ἐκείνη τήν ὥρα πρόσφεραν τά δῶρα τους. Αὐτή πόσα χρήματα νά ἔριξε, γιά νά ξεπερνᾶ τίς ἄλλες προσφορές! Πόσο ἦταν ἄραγε τό ποσό πού πρόσφερε ἡ φτωχή χήρα;

Σύναξις των εν Μεσσηνία Αγίων

Κάθε χρόνο, την Κυριακή των Μυροφόρων (4 Μαΐου 2025), η Εκκλησία της Ελλάδας τιμά τη μνήμη των εν Μεσσηνία Αγίων, των Αγίων εκείνων που γεννήθηκαν, έδρασαν ή μαρτύρησαν στην περιοχή της Μεσσηνίας.

Οι 12 τιμώμενοι Άγιοι είναι:Άγιος Καίσαρ (εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων), πρώτος επίσκοπος Κορώνης († 8 Δεκεμβρίου)
Άγιος Αθανάσιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως († 28 Οκτωβρίου)
Άγιος Νήφων, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως († 11 Αυγούστου)
Άγιος Αθανάσιος επίσκοπος Μεθώνης († 10 Δεκεμβρίου)
Άγιος Αγαθοκλής επίσκοπος Κορώνης († 9 Σεπτεμβρίου)
Άγιος Ιωάννης, Επίσκοπος Μεσσήνης († Την Κυριακή μεταξύ 13ης και 19ης Ιουλίου)
Αγία Μεγαλομάρτυς Ξενία η Καλαματιανή († 3 Μαΐου)
Οσιομάρτυς Ηλίας ο Αρδούνης († 31 Ιανουαρίου)
Οσιομάρτυς Θεοφάνης († 8 Ιουνίου)
Όσιος Θεόδωρος εκ Κορώνης († 12 Μαΐου)
Όσιος Ιερόθεος ο Νέος ο Ιβηρίτης († 13 Σεπτεμβρίου)
Όσιος Λέων εν Μεθώνη († 12 Μαΐου)

Μεγαλυνάρια
Χαίροις Μεσσηνία εν τω Χριστώ, δώδεκα Αγίους, εξανθήσασα θαυμαστούς, ούσπερ νυχθημέρως, πλουτείς πρέσβεις ενθέρμους, σοις τέκνοις ουρανόθεν, χάριν παρέχοντας.

Τον σταυρόν του Κυρίου εν τοις ώμοις επάραντες, του Ευαγγελίου προθύμως, πληρωταὶ ανεδείχθητε, Απόστολε, ποιμένες, αθληταί, και όσιοι ερήμου οικισταί, Μεσσηνίαν αγιάσαντες πολλαχώς, ενθέοις αγωνίσμασιν. Όθεν εν ύμνοις και ωδαίς, άθλα υμών γεραίροντες, πρέσβεις θερμούς πρς τον Θεόν, Άγιοι προβαλλόμεθα.

sansimera.gr

Τι λένε τώρα οι ...large εραστές της τέχνης για το νέο "καλλιτέχνημα" του "καλλιτέχνη" Light;

Έχει ο καιρός γυρίσματα....
Τι λένε τώρα οι ...large εραστές της τέχνης για το νέο "καλλιτέχνημα" του "καλλιτέχνη" Light;
Αν δεν έχετε ακούσει το άσμα, το βασικό νόημα είναι ότι η κοπέλα σε ειδικό σχολείο πηγαίνει και τρώει το ... του σαν καθυστερημένη!
Τώρα, έχει ή δεν έχει όρια η τέχνη;

 Βλέπω πολλούς που για τα τερατουργήματα στην Εθνική Πινακοθήκη χαλαρά αποφαινόσασταν "η τέχνη δεν έχει όρια", τώρα να βγαίνετε στα κάγκελα!
Και δεν δέχεστε και τη συγγνώμη του "δημιουργού" και "αοιδού" σε δύο βίντεο που έχει ανεβάσει στα σόσιαλ, ενώ ο προηγούμενος "καλλιτέχνης" δικαιολογούσε τα "καλλιτεχνήματά" του επειδή είχε τραυματικές θρησκευτικές εμπειρίες και είπε να κάνει την Παναγία σαν πρεζόνι με τσιγάρο!

Το τρολλάρισμα που σάς πρέπει είναι να πηγαίνουμε εμείς οι ...οπισθοδρομικοί που θεωρούμε ότι η τέχνη ΕΧΕΙ όρια κάτω από τις οργισμένες αναρτήσεις υμών των προοδευτικών και large και να γράφουμε "η τέχνη δεν έχει όρια, δεν θα περάσει η λογοκρισία, δεν θα μάς επιστρέψετε στο Μεσαίωνα" και τέτοιες μπουρδολογίες.
Η λαρτζοσύνη σάς μάρανε...

πηγή

Λείψανο του Οσίου Εφραίμ στο Κέμπεκ του Καναδά

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην περιοχή του Κέμπεκ, υπάρχει μεγάλο προσκυνητάρι τού Αγίου Εφραίμ, τεμάχιο Ιερού Λειψάνου από το χέρι Του και μία από τις παντόφλες που φορούν στο Ιερό σκήνωμά του

Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ δώρησε στον ναό η αγιασμένη γερόντισσα Μακαρία Δεσπύρη(ΕΔΩ) η οποία βρήκε το ιερό λείψανό του το 1950.Και αυτό επειδή στον ναό αυτό υπηρέτησε για πολλά χρόνια ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας δεσπύρης,κατά σάρκα αδελφός της γερόντισσας Μακαρίας.Υπηρέτησε ως ιερέας στον Καναδά για 50 χρόνια.Εκοιμήθη τον Νοέμβριο του 2019

Οι τελευταίοι μοναχοί την Μονής του Αγ.Βαρνάβα στην Αμμόχωστο

  

Το μοναστήρι του Απόστολου Βαρνάβα βρίσκεται κοντά στην Αμμόχωστο, ανάμεσα στα χωριά Έγκωμη, Άγιος Σέργιος, Λιμνιά και Στύλλοι, περίπου ένα χιλιόμετρο από την ιστορική Σαλαμίνα. Το μοναστήρι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Κύπρου αλλά εδώ και 41 χρόνια το ιστορικό αυτό μοναστήρι βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή και λειτουργεί ως μουσείο εικόνων. 

Το ευχάριστο είναι ότι το μοναστήρι αυτό διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση σε σύγκριση με τις δεκάδες κατεστραμμένες εκκλησίες και μοναστήρια μας. Το 2005 μετά από 31 χρόνια οι κατοχικές δυνάμεις επέτρεψαν και λειτουργήθηκε ξανά το κατεχόμενο μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα. Η Κυπριακή Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του ιδρυτή της και πολιούχου της, του Αποστόλου Βαρνάβα στις 11 Ιουνίου.

Δύο εκ των τριών μοναχών που ήσαν αδέρφια εξ αίματος ,στο μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα στην Αμμόχωστο,, συνομιλούν με άνδρες των Ηνωμένων εθνών ,για την επικείμενη εκδίωξη τους από τους Τούρκους.πηγή

 Μέχρι την τουρκική εισβολή στο μοναστήρι έμεναν τρεις τελευταίοι γέροντες μοναχοί οι αδελφοί Βαρνάβας, Χαρίτωνας και Χρύσανθος,

Θεμέλιος λίθος της καρδιακής προσευχής το Ψαλτήρι

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος

  Το Ψαλτήρι είναι ένας πρακτικός τρόπος προσευχής, και μάλιστα πανάρχαιος τρόπος, αρχαιότερος ακόμα και από το “Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με“, τη λεγομένη Ευχή. Που βεβαίως, δεν είναι μόνο για τους μοναχούς. Το Ψαλτήρι είναι μία προσευχή τριών χιλιάδων ετών, αν σκεφτούμε ότι ο Δαυίδ ο βασιλεύς που είναι ο πρώτος συντάκτης του ψαλτηρίου έζησε το 1000 π.Χ. Γιατί έχει τόση σημασία αυτό; Γιατί κατά την πάροδο των χρόνων αγιάστηκαν οι λέξεις.Κάθε λέξη του Ψαλτηρίου, αυτενεργεί στην καρδία.

  Όλοι οι εκκλησιαστικοί άνθρωποι μιλούν για τη Μετάνοια, μα ο Δαυίδ και οι ακόλουθοι μαθητές του, που το συμπλήρωσαν, τα έγραψαν με πόνο και κλάματα, όπως αναφέρει και ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης, καθώς πρόκειται για καρδιακές προσευχές. Και αφού σκοπός του Χριστιανού είναι να μάθει τη Μετάνοια έπειτα και μέσω αυτής να φτάσει στην Εξομολόγηση μετά στη Θεία Κοινωνία και τελικά στην Αγιότητα. Αυτή είναι η σειρά.

 Άρα χωρίς Προσευχή Μετάνοιας δεν υπάρχει δυνατότητα Αγιότητας. Τα υπόλοιπα είναι αγαπολογίες φριχτές και παραμύθια που δυστυχώς ταλαιπωρούν τους νεοέλληνες. Δυστυχώς, στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλοί αγαπολόγοι και μερικοί εξ’ αυτών φορούν και ράσα. Την Μετάνοια λοιπόν, την τόση δυσνόητη για το σύγχρονο άνθρωπο τη συναντάμε σεσαρκωμένη μέσα στο Ψαλτήρι, χωρίς να το μεταφράσουμε.

Ας καταλάβεις και μόνο δέκα γραμμές από τις διακόσες που θα διαβάσεις. Εξάλλου και το “Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με” μία γραμμή είναι. Και μία γραμμή από το Ψαλτήρι να καταλάβεις χαρούμενος θα είσαι. Αλλά το θέμα δεν είναι τι θα καταλάβεις εσύ αλλά ο Διάβολος τι θα καταλάβει. Καθώς, αυτός καταλαβαίνει πολύ καλά τι διαβάζεις. Γιατί είναι τα ίδια που διάβαζε ο Μέγας Αντώνιος, ο Άγιος Σάββας, ο προφήτης Δαυίδ, ο προφήτης Ησαΐας, που διάβαζαν όλοι οι Άγιοι, οι Αγίες και οι πρόγονοι μας. Και ξέρει (ο Διάβολος) ότι κάθε λέξη είναι ποτισμένη με δάκρυα, πόνο και αναστεναγμούς. Οπότε έτσι αρχίζει το Μέγα Μυστήριο της Μετανοίας.

Πόσο θά'θελα να κάθομαι στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης πούνε στο Άγιονόρος!

Φώτιος Κοντόγλου

Πόσο θάθελα να κάθομαι στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης πούνε στο Άγιονόρος!
Μέσα στα άγρια κράκουρα, ξεχασμένος από τον κάθε άνθρωπο, κι’ εγώ να τους έχω ξεχασμένους όλους, εξόν από τους λιγοστούς πατέρας που θα ζούνε μαζί μου.
Να τρυπώσω στο κελλί μου, σα να με κυνηγάνε ληστάδες, να κρυφτώ, να δοξάζω τον Θεό που βρήκα καταφύγιο.

Να απομείνω μοναχός να κάνω την προσευχή μου βαθειά από τα έγκατά μου, να χορτάσω να πίνω από την παρηγορητική πηγή, να μιλώ με τον Θεό όπως μιλά το παιδί στον πατέρα του, «ἑσπέρας καὶ πρωΐ καὶ μεσημβρίας, ἑπτάκις τῆς ἡμέρας».
Να σηκώνομαι τη νύχτα να λέγω το Ψαλτήρι, και να πετώ στον ουρανό.
Να με βρίσκει η χαραυγή δακρυσμένον για τις αμαρτίες μου.
Να ξεχάσω τις μικρολογίες του κόσμου να ζω μέσα στην αθανασία.
Κι’ ας καταγίνονται οι άλλοι με τις δουλειές τους, με τις ματαιότητες, με τα λεφτά, με τις δόξες, με τις λογής λογής φαντασίες.

ΠΑΝΑΓΙΑ η ''ΠΗΓΗ της ΖΩΗΣ''

ΠΑΝΑΓΙΑ η ''ΠΗΓΗ της ΖΩΗΣ''Δίπλα της ο Άγιος Δανιήλ ο Β΄Αρχιεπίσκοπος Σερβίας και ο Άγιος Νικόλαος.Τοιχογραφία στο  Πατριαρχικό μοναστήρι του Ιπεκίου-Κοσσυφοπέδιο Σερβία.1332-1335

ΠΑΝΑΓΙΑ η ''ΠΗΓΗ της ΖΩΗΣ''.Τοιχογραφία στον Ιερό Ναό των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ στο Λέσνοβο-Σκόπια.Περ.1349

Ο ΑΡΤΟΣ ΗΜΩΝ Ο ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ

Η Κυριακή Προσευχή (το “Πάτερ ἡμῶν”) υπάρχει σε δύο από τα τέσσερα Ευαγγέλια: το Κατά Ματθαίον (Ματθ. 6:9-13) και το Κατά Λουκάν (Λουκ. 11:2-4). (Στις εκκλησιαστικές ακολουθίες έχει υιοθετηθεί η εκδοχή τού Κατά Ματθαίον). Οι δύο εκδοχές έχουν μικρές διαφορές.

Μία από αυτές έχει να κάνει με το αίτημα “τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον” (Ματθ. 6:11), το οποίο στο Κατά Λουκάν έχει “τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδου ἡμῖν τὸ καθ᾿ ἡμέραν” (Λουκ. 11:3). Παρατηρούμε ότι η Προστακτική Αορίστου “δὸς” ( = “δώσε”) τού Κατά Ματθαίον έχει δώσει τη θέση της στο Κατά Λουκάν σε Προστακτική Ενεστώτα: “δίδου” ( = “δίνε”). Η εξακολουθητικότητα/επαναληπτικότητα του Ενεστώτα μετέβαλε εκ των πραγμάτων και το “σήμερον” τού Κατά Ματθαίον σε “τὸ καθ᾿ ἡμέραν” ( = “καθημερινά” / “κάθε μέρα”) στο Κατά Λουκάν.

Κεντρική θέση στο συγκεκριμένο αίτημα (αλλά και σε όλη την Κυριακή Προσευχή) έχει η λέξη “ἐπιούσιος” (το μοναδικό επίθετο που υπάρχει στην Κυριακή Προσευχή!). Πρόκειται για λέξη που παρουσιάζεται εδώ για πρώτη φορά στην αρχαιοελληνική Γραμματεία!

Το γεγονός αυτό, ότι δηλ. δεν προϋπάρχει στον αρχαιοελληνικό λόγο, ώστε να δούμε ποιες χρήσεις και σημασίες θα μπορούσε να έχει πριν, καθώς και σε ποια συμφραζόμενα θα μπορούσε να παρουσιαστεί, μαζί με την αβεβαιότητα ως προς την ετυμολογία της, ανοίγει ένα πολύ ενδιαφέρον φιλολογικά και θεολογικά πεδίο διερεύνησης.

Καθαρά φιλολογικά μιλώντας, τρεις είναι οι δυνατές ετυμολογήσεις του επιθέτου “ἐπιούσιος” (και στις τρεις, το πρώτο συνθετικό αποτελεί η πρόθεση “ἐπί”). -Σύμφωνα με την πρώτη, το β΄ συνθετικό της λέξης “ἐπιούσιος” είναι η λέξη “οὐσία”, οπότε προκύπτει η σημασία “(ο άρτος) ο ουσιαστικός / ο εντελώς απαραίτητος για την ουσία μας, για την ύπαρξή μας, για τη διατήρησή μας στη ζωή”. Η κατανόηση αυτή επικράτησε και στον καθημερινό λόγο (π.χ. “Παλεύω σκληρά για να εξασφαλίσω τον επιούσιο”).

-Σύμφωνα με τη δεύτερη ετυμολόγηση, το β΄ συνθετικό της λέξης “ἐπιούσιος” αποτελεί η λέξη “oὖσα”, που είναι η θηλυκή μετοχή Ενεστώτα του ρήματος “εἰμί” ( = “είμαι” ) (από τη μετοχή αυτή παράγεται και η λέξη “οὐσία”, την οποία είδαμε παραπάνω). Στην περίπτωση αυτή, το επίθετο “ἐπιούσιος” σημαίνει “(ο άρτος) της παρούσας ημέρας, ο σημερινός άρτος”, και κατ’ επέκταση “ο καθημερινός (άρτος), (ο άρτος) τής κάθε ημέρας”.

Παναγία ἡ Ἀρμενιώτισσα ἀπό τό χωριό Ἀρμένι τῆς Λάρισας.

Ἑορτάζει στίς 15 Αὐγούστου καὶ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, τὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινήσιμου Ἑβδομάδας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
«Τὸν ὑπερούσιον, ὄμβρον κυήσασα, πηγὴ ζωήρρυτος, Παρθένε πέφυκας, ἀναπηγάζουσα ἡμῖν, τὸ νέκταρ τὸ ἀθάνατον, ὕδωρ τὸ ἁλλόμενον, εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον, νάματα γλυκύρροα, ἐκ τῆς Κρήνης σου πάντοτε, ἐξ ὧν ἐπεντρυφῶντες βοῶμεν· Χαῖρε Πηγὴ ἡ ζωηφόρος.»

  Κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ Ἀειπάρθενος Μαρία, θέλησε νὰ ἀποκαλύψει σὲ κάποιον γιὰ μιὰ Ἁγία εἰκόνα Της ποὺ τὴ ζωγράφισε ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς. Βρισκόταν ἤδη μέσα στὴ γῆ, δίπλα σ’ ἕνα χωράφι ἔξω ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἀρμένιο τῆς Λαρίσης (τέως Γκερλὶ) καὶ κοντὰ στὸν τόπο ὅπου ὑπάρχει ὁ σημερινὸς ἱερὸς Ναὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. 

 Ἀπὸ τὸ χωριὸ αὐτὸ καταγόταν ὁ Ἰωάννης Ἀγριτζόμπανος, βοσκός, ἄνθρωπος ἁπλός, ἀγαθὸς καὶ ταπεινὸς ποὺ ἀξιώθηκε ἀπ’ ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς του τη χάρη τῆς Θεοτόκου. 

'''ΤΟΛΜΗΣΑΣ''

Αύριο στο ευαγγελικό ανάγνωσμα θα ειπωθεί η λέξη ‘’τολμήσας’’αναφερόμενη στον Άγιο Ιωσήφ των από Αριμαθαίας που ζήτησε από τον Πιλάτο το Άχραντο Σώμα του Ιησού.....
Ποιος τολμά στα αλήθεια;
Εκείνος που δεν υπολογίζει το κόστος των επιλογών, εκείνος δηλαδή που αγαπά!
Πόσο σήμερα όμως εύκολα μπερδεύουμε την τόλμη με το θράσος, την αδιακρισία....
Και εδώ φταίει για μια ακόμη φορά ο εγωισμός μας....Πόσο υποκριτές είμαστε....
Τολμάμε στην αμαρτία, αβίαστα καμιά φορά βουτάμε στην πτώση μα όταν είναι να σηκωθούμε, να ξεκολλήσουμε είμαστε δειλοί ....
Και όχι μόνο αυτό....είμαστε και κουτοπόνηροι.....Μένουμε εκούσια κολλημένοι στην πτώση μας....Παίζουμε στην ουσία κρυφτό με τον Θεό....Με ποιον; Με τον Θεό!

Βολευόμαστε πίσω από την πτώση μας με το πρόσχημα ‘’εγώ δεν σου αξίζω Χριστέ μου’’ κι αναβάλουμε τον δρόμο της επιστροφής.....
Αφήνουμε το χέρι Του να κρέμεται αφού Εκείνος από την πρώτη στιγμή
περιμένει καρτερικά να πιαστούμε απ’ την Αγάπη Του την οποία πάντα θα αξίζουμε και την οποία από την καρδιά Του πάντα μας την χαρίζει.....

π.Ιωάννης Π.

Ποιος μου βεβαιώνει εμένα ότι ο Χριστός αναστήθηκε;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, 

''Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται''.

Μου το βεβαιώνει η συνείδησή μου πριν απ’ όλα. Κατόπιν ο νους μου και η βούληση μου.

  Πρώτον, η συνείδηση μου λέει: τόσα πάθη που υπέστη ο Χριστός για το καλό και τη σωτηρία των ανθρώπων δεν θα μπορούσαν να επιβραβευτούν με τίποτε άλλο παρά με την ανάσταση και την υπερκόσμια δόξα. Τα ανείπωτα πάθη του Δικαίου στεφανώθηκαν με την ανείπωτη δόξα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και ηρεμία.

  Δεύτερον, ο νους μού λέει: χωρίς την λαμπρή αναστάσιμη νίκη όλο το έργο του Υιού του Θεού θα παρέμενε στον τάφο, ολόκληρη η αποστολή Του θα ήταν μάταιη.

  Τρίτον, η βούληση μού λέει: η ανάσταση του Χριστού με έσωσε από τους ταλαντευόμενους δισταγμούς ανάμεσα στο καλό και το κακό, και με θέτει αποφασιστικά στον δρόμο του καλού. Και αυτό μου φωτίζει τον δρόμο και μου δίνει στήριγμα και δύναμη.

 Εκτός από τις τρεις φωνές, οι οποίες από μέσα μου βεβαιώνουν εμένα, υπάρχουν και άλλοι ασφαλώς μάρτυρες, που το βεβαιώνουν. 

 Είναι οι ένδοξες μυροφόρες γυναίκες, είναι οι δώδεκα μεγάλοι απόστολοι, και πέντε εκατοντάδες άλλων μαρτύρων, που όλοι μετά την ανάστασή Του Τον έβλεπαν και Τον άκουγαν, όχι στον ύπνο τους αλλά στην πραγματικότητα, και όχι μόνο για ένα λεπτό αλλά για σαράντα ολόκληρες ημέρες.

  Μου το βεβαιώνει εκείνος ο πύρινος Σαύλος ο μεγαλύτερος Εβραίος διώκτης του χριστιανισμού· μου το μαρτυρεί, ότι είδε εκείνο το φώς του αναστηθέντα Κυρίου καταμεσής της ημέρας, και ότι άκουσε τη φωνή Του, και ότι υπάκουσε την εντολή Του. Αυτήν την μαρτυρία ο Παύλος δεν ήθελε να την αρνηθεί ούτε μετά από τριάντα χρόνια, ούτε ακόμα και την ώρα που στη Ρώμη του Νέρωνα η μάχαιρα έπεφτε στο κεφάλι του. 

Όλην την μεγάλην προθυμίαν των ανδρών έσβησε μία μικρά απειλή παιδίσκης...

"Χριστώ φέρουσιν αι Μαθήτριαι μύρα.

εγώ δε ταύταις ύμνον, ως μύρον, φέρω".

 Την δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα, τιμώνται οι Μυροφορες, οι ευσεβείς εκείνες γυναίκες οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη δημόσια δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση.

 Επιμελήθηκαν και αλειψαν με αρώματα το σώμα του Ιησού κατά την ταφή του και αξιώθηκαν να πληροφορηθούν πρώτες από τον Άγγελο την Ανάσταση Του.
Γι αυτό προς τιμήν τους ή ημέρα, αυτή ονομάζεται ημέρα των Μυροφόρων.

Πόσες ήταν οι Μυροφόρες γυναίκες οι οποίες πήγαν στον τάφο του Χριστού με τα μύρα;Οι Μυροφόρες γυναίκες ήταν επτά και ήταν οι εξης:
Πρώτη είναι η Μαρία η Μαγδαληνή.
Δεύτερη Μυροφόρος είναι η Σαλώμη.
Τρίτη Μυροφόρος είναι η Ιωάννα.
Τετάρτη Μυροφόρος είναι η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου.
Πέμπτη Μυροφόρος είναι η Μάρθα η αδελφή της Μαρίας και του Λαζάρου.
Έκτη Μυροφόρος είναι η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά.
Έβδομη Μυροφόρος είναι η Σωσσάνα.

Οι Μυροφόρες γυναίκες ενέπνευσαν πολλούς μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι πρόβαλαν την αφοσίωση και την μαρτυρία τους ως πρότυπο για το ρόλο των γυναικών στη ζωή της Εκκλησίας.

"Ταις μυροφόροις γυναιξί, πάρα το μνήμα επιστάς, ο Άγγελος εβόα° τα μύρα τοις θνητοίς υπάρχει αρμοδία° Χριστός δε διαφθοράς εδείχθη αλλότριος° αλλά κραυγασατε: Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τω κοσμώ το μέγα έλεος".
Χριστός Ανέστη!

πηγή

Μονή Λειμώνος

Η Μονή Λειμώνος στην Λέσβο. Στο βάθος ο κόλπος της Καλλονής

πηγή

Οι επτά Διάκονοι και η Κοινωνικότητα της Εκκλησίας μας

Η Κυριακή των Μυροφόρων είναι αφιερωμένη, εκτός από τους αγίους και τις αγίες Μυροφόρους, οι οποίοι επιμελήθηκαν για την θεόσωμη αποκαθήλωση και ταφή του Κυρίου μας, και στους επτά Διακόνους της πρώτης Εκκλησίας.

Σύμφωνα με το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, η νεαρά Εκκλησία των Ιεροσολύμων αύξανε αλματωδώς. Πλήθος ανθρώπων, Ιουδαίων, αλλά και Ελληνιστών, δηλαδή Ιουδαίων, οι οποίοι είχαν υιοθετήσει την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό τρόπο ζωής, ή πρώην εθνικών, οι οποίοι είχαν προσηλυτισθεί στον Ιουδαϊσμό, πίστευαν στο κήρυγμα των αποστόλων, βαπτίζονταν και εντάσσονταν στην Εκκλησία. Μέσα στην Εκκλησία άλλαζε η ζωή τους, διότι εντάσσονταν στη χριστιανική αδελφότητα, όπου όλα τα μέλη θεωρούσαν όλους τους άλλους αδελφούς εν Χριστώ, υιοθετημένους από το Θεό εν τω Χριστώ (Γαλ.4,7). Δεν ήταν η Εκκλησία μια άλλη διαφορετική θρησκεία από τον Ιουδαϊσμό ή τον παγανιστικό εθνισμό, αλλά κάτι ασύγκριτα ανώτερο από την έννοια της θρησκείας. Η Εκκλησία είναι η «καινή κτίση» (Β΄Κορ.5,17), ο καινούριος κόσμος του Θεού, η βασιλεία Του επί της γης, η οποία ήρθε να αντικαταστήσει τον παλιό πτωτικό και γερασμένο από την αμαρτία και τη φθορά κόσμο.

Έτσι και στην αρχαία Εκκλησία δεν εξαντλούνταν οι δραστηριότητες των μελών της μόνο στη λατρεία, αλλά επεκτείνονταν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους.

Ὁ κενός τάφος καί τά ἐντάφια βοοῦσαν στεντόρεια γιά Ἀνάσταση.

 Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες πρωτοστάτησαν στὰ ἱερὰ δρώμενα τοῦ θείου Πάθους, ὅταν οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ διασκορπίστηκαν ἀπὸ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπέστρεψαν ὁ καθένας «εἰς τὰ ἴδια». Μετὰ τὴ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἔλαβαν χώρα ἀρκετὰ γεγονότα καὶ μάλιστα σὲ πολὺ σύντομο σχετικὰ διάστημα. Οἱ κρυφοὶ μαθητὲς Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος ἀνέλαβαν δράση γιὰ τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου. Οἱ Μυροφόρες, πανταχοῦ παροῦσες, μὲ πρωτοκορυφαία τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου, παρακολουθοῦσαν ἀπὸ κοντὰ τὰ γενόμενα, συμμετεῖχαν μὲ τὸν τρόπο τους στὴν ἀποκαθήλωση καὶ τὴν ταφὴ τοῦ μεγάλου νεκροῦ. Καὶ κυρίως πρωτοστάτησαν στὴν ἀναγγελία τῆς Ἀνάστασης. Ἔγιναν οἱ πρῶτες εὐαγγελίστριες (Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων).

Οἱ κρυφοὶ μαθητές, οἱ Μυροφόρες, οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Ρωμαῖοι, πρωταγωνιστοῦν μετὰ τὴ Σταύρωση σὲ μιὰ σειρὰ γεγονότων, μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνονται δευτερεύοντα ἢ καὶ ἀσήμαντα, ἀλλὰ ποὺ ὅλα μαζὶ συνθέτουν ἕνα θαυμαστὸ πάζλ. Καὶ δείχνουν ὅτι ὅλα κατευθύνονται ἀπὸ τὴν ὑπερέχουσα σοφία τοῦ Θεοῦ, ὅλα ὑπακούουν στὸ πολυδύναμο, ἀγαθοποιὸ σχέδιό του.

Ἔτσι λοιπόν, ἀντὶ γιὰ τοὺς ἀσήμαντους κοινωνικὰ μαθητές, πιστοποιοῦν τὸν θάνατο τοῦ Χριστοῦ οἱ ἐπίσημοι ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος.

«... καί προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τάς χεῖρας

  «Καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ᾿Αντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας» (Πράξ. 6,6)

«Ἔτσι διάλεξαν τὸν Στέφανο, ἄνθρωπο γεμάτον πίστη καὶ ῞Αγιο Πνεῦμα· ἐπίσης τὸν Φίλιππο, τὸν Πρόχορο, τὸν Νικάνορα, τὸν Τίμωνα, τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸν Νικόλαο ἀπὸ τὴν ᾿Αντιόχεια, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχε προσχωρήσει στὸν ᾿Ιουδαϊσμό. ῾Η κοινότητα τοὺς ἔφερε μπροστὰ στοὺς ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι προσευχήθηκαν κι ἔβαλαν τὰ χέρια πάνω στὰ κεφάλια αὐτῶν τῶν ἑφτά».

 Ένα από τα πιο δύσκολα ερωτήματα, τα οποία η Εκκλησία έχει να απαντήσει σε κάθε εποχή, ιδιαιτέρως όμως στην εποχή μας, είναι και αυτό της παραδόσεως.

  Άλλα χριστιανικά δόγματα, όπως οι προτεσταντικές εκκλησίες και ομολογίες, απορρίπτουν συνειδητά την όποια παράδοση, θεωρώντας πως μόνο ό,τι γράφεται και συμπεριλαμβάνεται στην Αγία Γραφή είναι αυθεντικό. Για τα υπόλοιπα ζητήματα, αρκεί να μην απαγορεύεται κάτι από την Αγία Γραφή και όλα μπορούν να ισχύσουν, όπως στο ζήτημα της ιερωσύνης των γυναικών. 

 Άλλα χριστιανικά δόγματα στηρίζουν τον τρόπο οργάνωσης της Εκκλησίας με βάση την παράδοση. Θεωρούν δηλαδή ότι μπορεί η Αγία Γραφή να μην ασχολήθηκε με τη θεσμική έκφραση της Εκκλησίας, στην πραγματικότητα όμως άφησε τα περιθώρια αυτή να εξελιχθεί. 

 Για παράδειγμα, ο ρωμαιοκαθολικισμός στηρίζει την θεωρία περί του πρωτείου του Πάπα της Ρώμης στον τρόπο ερμηνείας ενός διαλόγου του Χριστού με τους μαθητές του, στον οποίο ο απόστολος Πέτρος, ο οποίος θεωρείται ως ο πρώτος επίσκοπος της Ρώμης, ομολογεί ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και ο Χριστός λέει ότι η ομολογία του Πέτρου θα είναι η πέτρα πάνω στην οποία θα στερεωθεί η Εκκλησία. Η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ερμηνεύει όχι την ομολογία ως την πέτρα, αλλά τον Πέτρο και τους διαδόχους του ως την πέτρα της στήριξης της Εκκλησίας και αποδίδει στον Πάπα της Ρώμης αξία και τιμή πρώτου και κυβερνήτη κατά άνθρωπον της Εκκλησίας, με ό,τι αυτό επακολούθησε. 

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία κρατά ως παράδοση τις Οικουμενικές Συνόδους, όπως επίσης και τις διδασκαλίες των Πατέρων της Εκκλησίας, εφόσον αυτές είναι σύμφωνες και με την Αγία Γραφή και έχουν γίνει αποδεκτές κατά τη διάρκεια της ιστορίας από την «συναίνεση των υπόλοιπων Πατέρων», που έχουν αναγνωριστεί ως Άγιοι τόσο από τον κλήρο όσο και από τον λαό του Θεού.

«ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΜΥΡΩΝ ΘΕΟΦΡΟΝΕΣ ΟΠΙΣΩ ΣΟΥ ΕΔΡΑΜΟΝ»

(Θεολογικό σχόλιο στην Κυριακή των Μυροφόρων)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

 Η τρίτη Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη στους αγίους Μυροφόρους, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι φρόντισαν για την ταφή του ακηράτου σώματος του Κυρίου μας. Θέλοντας έτσι να τιμήσει την εξαιρετική αφοσίωσή τους στο Χριστό, όπως και τον ηρωισμό τους, καθ’ ότι δεν ήταν εύκολο εγχείρημα να ζητήσουν για ταφή το σώμα ενός καταδικασμένου για το κακούργημα της εσχάτης προδοσίας. Η όποια εκδήλωση συμπάθειας προς τον καταδικασμένο για τέτοιο έγκλημα, έθετε σε κίνδυνο στιγματώσεως αυτόν που θα την εκδήλωνε. Δεν ήταν δύσκολο να θεωρηθεί συνεργάτης του και να έχει την ίδια τύχη με τον νεκρό εγκληματία!

  Η επίσημη κατηγορία κατά του Χριστού ήταν ότι ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλέα, «λέγοντα εαυτόν Χριστόν βασιλέα είναι» (Λουκ.23,2). Για τούτο και οι δήμιοι στρατιώτες έγραψαν σε επιγραφή επί του σταυρού «της αιτίας αυτού επιγεγραμμένη, ο βασιλεύς των Ιουδαίων» (Μαρκ.15,26). Κάθε μορφή αντιποίησης της ρωμαϊκής εξουσίας τιμωρούνταν με βαρύτατες ποινές και συχνά το θάνατο. Ιδιαίτερα τιμωρούνταν τέτοιες περιπτώσεις στην Ιουδαία, σε μια από τις πλέον ταραγμένες περιοχές της αυτοκρατορίας, όπου οι επαναστάσεις κατά της ρωμαϊκής κατοχής ήταν συχνές και αιματηρές. Ο Χριστός παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τους Ιουδαίους «κατηγορείσθαι αυτόν υπό των αρχιερέων και των πρεσβυτέρων» (Ματθ.27,13) ότι «βασιλέα εαυτόν» εποίησε (Ιωάν.19,13) και πως «πας ο βασιλέα εαυτόν ποιεί αντιλέγει τω Καίσαρι» (Ιωάν.19,13).

ΟΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Εἶναι κυριολεκτικὰ ἀπίστευτα -κι ὅμως ἀληθινά!- τὰ ποσὰ ποὺ δαπανῶνται στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὴν τριτοβάθμια ἐκπαίδευση. Μάλιστα, μέσα σὲ μία δεκαετία ἡ δαπάνη αὐτὴ τετραπλασιάστηκε. Τὸ 2024 πάνω ἀπὸ μισὸ δις (580,9 ἑκατομ. €) ἔδωσαν τὰ νοικοκυριὰ σὲ φροντιστήρια καὶ ἰδιαίτερα μαθήματα στὴν βαθμίδα τῆς δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης.

Ἡ διόγκωση τῆς ἐξωσχολικῆς ἐκπαίδευσης μαζὶ μὲ τὸ ὅτι ὁ ἕνας στοὺς πέντε μαθητὲς στὴν ὑποχρεωτικὴ ἐκπαίδευση εἶναι λειτουργικὰ ἀναλφάβητος δίνουν ἤδη τὸ μέτρο τῆς ἀνικανότητας τοῦ κράτους, ἀνεξαρτήτως κυβερνήσεων, νὰ φτιάξει ἕνα καλὸ δημόσιο σχολεῖο. Ὅπως ἐπίσης φανερὴ εἶναι καὶ ἡ μοιρολατρικὴ ἀδιαφορία τῆς κοινωνίας μπροστὰ σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση. Τὸ δημόσιο σχολεῖο εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀποτυχημένους θεσμοὺς τῆς χώρας.

Εἶμαι ἐναντίον τοῦ μαζικοῦ πανεπιστημίου, ποὺ ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τίς «ἱερὲς ἀγελάδες» τῆς σύγχρονης νεοελληνικῆς νοοτροπίας. Εἶμαι ἐναντίον ἑνὸς μαζικοῦ πανεπιστημίου ποὺ ἀποτελεῖ μηχανισμὸ μαζικῆς παραγωγῆς ἀνέργων πτυχιούχων, συχνὰ ἡμιμαθῶν, μιᾶς καὶ συχνὰ τὰ πτυχία «copies κτῶνται». Ὑποστηρίζω, ἀντιθέτως ὅτι θὰ πρέπει νὰ δοθεῖ ἰδιαίτερη ἔμφαση στήν -κυριολεκτικὰ παραπεταμένη- τεχνικὴ καὶ ἐπαγγελματικὴ ἐκπαίδευση καὶ γενικότερα στὴν πρακτικὴ καὶ λειτουργικὴ κατεύθυνση τοῦ σχολείου.

Θα δώσουμε εξετάσεις με αφορμές πολλές.

Θα δώσουμε εξετάσεις με αφορμές πολλές.Όχι μόνον αρρώστιες, με διάφορες αφορμές.Μια θα φεύγει άλλη θα έρχεται.

Μας προετοίμασαν οι Άγιοι αλλά ποιος τους βάζει αυτί τους Αγίους;
Κάθαρση και νέο πλήρωμα.Γιατί θα έχουμε αυτές τις εξετάσεις.Γιατί χρειάζεται ο Χριστός τους δικούς Του ανθρώπους τώρα. Για να φτιάξει το καινούργιο πλήρωμα του σκάφους Του.Ποιο είναι το σκάφος του Χριστού; Η Ορθόδοξη Εκκλησία.Αυτό είναι το σκάφος του Χριστού.Και αποφάσισε ο Χριστός να αποκαθαρίσει το πλήρωμα αυτό του σκάφους.

Και πλήρωμα δεν είμαστε μόνο εμείς οι απλοί Χριστιανοί.Είναι και οι κυβερνήτες,οι Δεσποτάδες, οι Πατριαρχάδες,είναι και οι παπάδες,είναι και οι μούτσοι και οι ναύτες όπως είναι και οι διάκοι και οι καλόγηροι και οι ψαλτάδες.

Τώρα θα δώσουμε εξετάσεις όλοι.Κανένας να μην έχει αυτοπεποίθηση στις παλιές περγαμηνές του.Μα εγώ έκανα τόσα προσκυνήματα, μα εγώ είχα τον τάδε Γέροντα, τον τάδε Άγιο...".

ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ

«Ο Μινωτής και ο Καζαντζάκης για τον Φώτη Κόντογλου»

(Από άρθρο του Αρχιμανδρίτου Μάρκου Κ. Μανώλη, Εφημέριου του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Διονύσου, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΙΟΝΥΣΟΣ στο φύλλο 64, Ιούλιος – Αύγουστος 1999)

  «Τον Κόντογλου, γράφει ο Μινωτής, τον γνώρισα από τον Φώτη Πολίτη. Γίναμε φίλοι και βλεπόμαστε συχνά κι όσο διάβαζα κείμενα δικά του, ατύπωτα ακόμη τότε, κι έβλεπα τις αγιογραφίες, που ξετέλειωνε σε μικρές εκκλησίες, και ζωγραφιές στον τοίχο του σπιτιού του, τόσο περισσότερο δενόμουνα με τον ανδρόπρεπο ποιητικό του οίστρο και την πνευματική του κλίση. ¨Ήταν μεγάλης παιδείας, τέλειος γνώστης της παλιάς και σύγχρονης μάθησης κι όχι κανένας ρομαντικός παλαιοντολόγος, όπως τον αποκαλούσαν μερικοί ευρωπαϊζοντες λόγιοι της Δεξαμενής, μα η ψυχή του ήτανε δοσμένη στις ιερές και αθάνατες ρίζες του γένους, και στην παράδοση της Ελληνικής Ορθοδοξίας.

  Όταν φρεσκοτυπώθηκε στο περιοδικό «Ελληνικά Γράμματα» του Μπαστιά «Το Μαρτύριον του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτου» και το διάβασα, ξεπύρισαν τα δάκρυα από τα μάτια μου και κτυπούσε η καρδιά μου, να σπάσει από την συγκίνηση … Τέτοια μαστόρικη γραφή! Τέτοια οριακή έννοια ανθρωπιάς! Και πάνω απ’ όλα τέτοια φαντασία στο ζωντάνεμα της τρικυμίας, σαν του Σαίξπηρ.
Πήρα το τεύχος αναμάσκαλα κι έτρεξα στου Καζαντζάκη στην Αίγινα. Με το βαποράκι έκανα τότε δυόμισι ώρες. Ως τον πέτυχα στο κατώφλι του έρημου, τότε, σπιτιού του, του το έδωσα λέγοντας : 

«Διάβασε αυτό του Κόντογλου και πες μου αν δεν υπάρχει Θεός». 

Γιατί η σεξουαλική ηθική μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντική από όσο νομίζετε

  Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα χαλάρωνα με μια ντουζίνα συμφοιτήτριες της φιλοσοφίας που συζητούσαν θεωρίες δικαίου και τιμωρίας. Περίπου μια ώρα μετά τη συζήτηση, σκέφτηκα ότι ορισμένοι ηθικοί νόμοι μπορεί να περιορίσουν την ευχαρίστηση και την απόλαυση βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα να ελαχιστοποιήσουν τον πόνο και να μεγιστοποιήσουν την ανθρώπινη εκπλήρωση.

  Πριν λίγες μέρες τελείωσα την μελέτη του Sex and Culture για δεύτερη φορά. Είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο που συνοψίζει μια ολόκληρη έρευνα από τον κοινωνικό ανθρωπολόγο της Οξφόρδης JD Unwin.[1] Το βιβλίο των 600+ σελίδων είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Unwin, μόνο μια «περίληψη» της έρευνάς του—επτά τόμοι θα χρειάζονταν για να τα εκθέσει όλα.[2] Τα γραπτά του υποδηλώνουν ότι ήταν ορθολογιστής, πιστεύοντας ότι η επιστήμη είναι το απόλυτο εργαλείο έρευνάς μας (φαίνεται ότι δεν ήταν θρησκευόμενος). Καθώς περνούσα από αυτό που βρήκε, μου υπενθύμισε επανειλημμένα τη σκέψη που είχα ως φοιτητής φιλοσοφίας: ορισμένοι ηθικοί νόμοι μπορεί να σχεδιαστούν για να ελαχιστοποιήσουν τον ανθρώπινο πόνο και να μεγιστοποιήσουν την ανθρώπινη άνθηση μακροπρόθεσμα.

Ο Unwin εξετάζει τα δεδομένα από 86 κοινωνίες και πολιτισμούς για να δει αν υπάρχει σχέση μεταξύ της σεξουαλικής ελευθερίας και της άνθησης των πολιτισμών. Αυτό που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι εμείς στη Δύση υποστήκαμε μια σεξουαλική επανάσταση στα τέλη του 1960, του 70 και του 80 και τώρα είμαστε σε θέση να δοκιμάσουμε τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε 40 και πλέον χρόνια νωρίτερα.

Πολιτιστικές κατηγορίες του Unwin

Ο Unwin περιέγραψε τέσσερα «μεγάλα πρότυπα ανθρώπινης κουλτούρας» και βαθμούς άνθησης που μετρώνται από την άποψη της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, της μηχανικής, της λογοτεχνίας, της γεωργίας και ούτω καθεξής. Το πρωταρχικό κριτήριο ταξινόμησης ήταν η σχέση τους με τον φυσικό κόσμο και τις δυνάμεις που περιέχει.[3]

-ζωιστικός: Πλήρως επικεντρωμένος στον εαυτό του στην καθημερινή ζωή, τις επιθυμίες και τις ανάγκες, χωρίς ενδιαφέρον για την κατανόηση της φύσης. Περιγράφεται ως «νεκρός πολιτισμός» ή «αδρανής».

-μονιστικός: Αποκτήστε δεισιδαιμονικές πεποιθήσεις ή/και ειδική μεταχείριση των νεκρών για να αντιμετωπίσετε τον φυσικό κόσμο.

-deistic: αποδίδουν τις δυνάμεις της φύσης σε έναν θεό ή θεούς

-rationalistic: Χρησιμοποιήστε ορθολογική σκέψη για να κατανοήσετε τη φύση και να λάβετε καθημερινές αποφάσεις.

Οι βαθμοί σεξουαλικής συγκράτησης του Unwin

Οι βαθμοί σεξουαλικής συγκράτησης χωρίστηκαν σε δύο μεγάλες κατηγορίες - προγαμιαία και μεταγαμική. Οι προγαμιαίες κατηγορίες ήταν:[3]

-Πλήρης σεξουαλική ελευθερία —χωρίς προγαμιαίες περιορισμούς

-Παράτυπος ή περιστασιακός περιορισμός — οι πολιτιστικοί κανονισμοί απαιτούν μια περιστασιακή περίοδο αποχής

-Αυστηρή αγνότητα —παραμείνετε παρθένα μέχρι να παντρευτείτε

Οι μεταγαμικές κατηγορίες ήταν:[4]

-Τροποποιημένη μονογαμία: ένας σύζυγος κάθε φορά, αλλά η σχέση μπορεί να τερματιστεί από οποιοδήποτε μέρος.

Ο π. Σάββας Αχιλλέως βοήθησε μετανιωμένο μάγο.

  Δύο αδέρφια στην επαρχία είχαν κτηματικές διαφορές κι ο ένας, που δούλευε στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, έμαθε από συναδέλφους του Ινδούς να κάνει μαγεία. Ευκαιρίας δοθείσης έκανε μάγια και στον αδερφό του Λουκά να πάθει ατύχημα με το αυτοκίνητό του. 

 Πράγματι ο αδερφός του έπαθε ατύχημα και μόλις που γλύτωσε τον θάνατο. Σημειωτέον ότι ο Λουκάς μετά το ατύχημα είχε μπει στον δρόμο του Θεού εξομολογούμενος στον π. Σάββα.

  Μαθαίνοντας ο μάγος αδερφός το βαρύ τραυματισμό του αδερφού του μετάνιωσε. Τον επισκέφτηκε, αλλά δε μπορούσε να του πει για το κακό που είχε προκαλέσει ο ίδιος. 

 Κάποτε όμως που το εκμυστηρεύτηκε και τον βεβαίωσε ότι δεν ζητά τίποτα απ’ την περιουσία, ο Λουκάς τον συγχώρησε και αδελφικά τον συμβούλεψε να εξομολογηθεί στον π. Σάββα. Πράγματι ο μάγος αδερφός προσήλθε μετανιωμένος στον π. Σάββα κι ύστερα από προτροπή του ιερέα έφερε τα βιβλία και τα εργαλεία της μαγείας, αιγυπτιακής, τουρκικής, ινδικής κ.λπ., καθώς κι ένα άγαλμα του Βούδα από όνυχα, τα οποία τα καταστρέψαμε.
(Μαρτυρία Νικολάου Τσιατσιάνη)

πηγή: “Γέρων Σάββας Αχιλλέως ο διώκτης των δαιμόνων”, Βίος – Θαύματα – Ακολουθία – Παράκληση, Αθανασίου Δ. Κυπραίου, φιλολόγου, εκδ. Αγαθός Λόγος, Αθήνα 2023, σελ. 27-28