Ο Κύριος της ζωής ονομάζει τον θάνατο «κοίμηση».

“Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται, αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν” (Ιωάννης 11:11)

Ο Κύριος της ζωής ονομάζει τον θάνατο «κοίμηση». Τι άρρητη ανάπαυση είναι αυτό για εμάς! Ω τι γλυκιά είδηση για τον κόσμο! Ο φυσικός θάνατος, επομένως, δεν σημαίνει τον αφανισμό του ανθρώπου, αλλά μόνο έναν ύπνο, από τον οποίο μόνο Εκείνος μπορεί να ξυπνήσει τον άνθρωπο. Αυτός που με το λόγο Του εμφύσησε την ζωή στο πρώτο χώμα.

Όταν ο Κύριος κραύγασε: “Λάζαρε!” (Ιωάννης 11:43), ο νεκρός άνθρωπος ηγέρθη και έζησε. Ο Κύριος γνωρίζει το όνομα του καθενός από εμάς. Εφόσον ο Αδάμ γνώριζε τα ονόματα κάθε πλάσματος του Θεού, πως ο Κύριος δεν θα γνωρίζει καθέναν από εμάς με το όνομα μας; Όχι μόνο γνωρίζει, αλλά μας καλεί επίσης με το όνομα μας. Ω, η γλυκιά και ζωοποιός φωνή του μοναδικού Εραστή της ανθρωπότητας! Αυτή η φωνή μπορεί να δημιουργήσει από τις πέτρες τέκνα του Θεού. 

Τότε πως δεν μπορεί να μας ξυπνήσει από τον αμαρτωλό ύπνο μας;

Λέγεται ότι κάποτε κάποιος άνθρωπος σήκωσε μια πέτρα για να σκοτώσει τον αδερφό του. Αλλά, εκείνη τη στιγμή, του φάνηκε ότι άκουσε τη φωνή της μητέρας του να τον καλεί με τ’ όνομά του. Άκουσε μόνο τη φωνή της μητέρας του και το χέρι του άρχισε να τρέμει. Έριξε κάτω την πέτρα, ντροπιασμένος για την κακή του πρόθεση. Η φωνή της μητέρας του τον ξύπνησε, από τη διάπραξη μιας θανατηφόρας αμαρτίας. Εάν η φωνή μιας μητέρας σώζει και ξυπνά από το θάνατο, πόσο μάλλον, η φωνή του Δημιουργού και Ζωοδότη!

ΙΝΑ ΙΔΩΣΙΝ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟΝ(Κυριακή Βαΐων)

 Μετὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου ὁ Χριστὸς θὰ πορευθεῖ στὴν Ἱερουσαλήμ. Πρὶν ὅμως ξεκινήσει, θὰ φιλοξενηθεῖ στὴ Βηθανία, στὸ σπίτι τοῦ Λαζάρου (Ἰωάν. 12, 18). Πλῆθος ἀνθρώπων μαζεύτηκε ἐκεῖ γιὰ νὰ δεῖ τὸν Χριστό, ἀλλὰ μαζί του νὰ δεῖ καὶ τὸν Λάζαρο, τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς. Τὸ θαῦμα προκαλεῖ θόρυβο. Κάνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ θέλουν νὰ μάθουν λεπτομέρειες. Οἱ πρωταγωνιστὲς τους γίνονται θέαμα γιὰ τοὺς πολλούς. Καὶ ἡ νοοτροπία τοῦ θεάματος θὰ συνεχιστεῖ μὲ τὴν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου θὰ μαζευτεῖ πλῆθος κόσμου γιὰ νὰ δεῖ αὐτὸν ποὺ ἀνέστησε τὸν Λάζαρο καὶ ποὺ τὸν θεωροῦσαν ὡς τὸν βασιλιὰ τοῦ Ἰσραήλ.

 Οἱ Ἰουδαῖοι εἶδαν τὸ θαῦμα τῆς ἀνάστασης τοῦ Λαζάρου. Δὲν προσέγγισαν ὅμως ἀληθινὰ τὸν Χριστό. Δὲν διέγνωσαν τὴν οὐσία τῆς ἀποστολῆς Του ποὺ ἦταν νὰ νικήσει τὸν θάνατο καὶ νὰ φανερώσει τὴν κοινὴ ἀνάσταση. Παρέμειναν προσκολλημένοι στὴν ἐθνική τους ἐπιθυμία νὰ βροῦνε ἕναν Μεσσία ποὺ θὰ τοὺς ἀποκαθιστοῦσε στὴν ἐλευθερία μὲ τὸν λόγο, τὴν ὁρμὴ καὶ τὴν προσωπικότητά του, χωρὶς νὰ πολυκοπιάσουν οἱ ἴδιοι. Σὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος χωρὶς ἀγώνα. Καὶ γι’ αὐτὸ τὸν ὑποδέχτηκαν μὲ τὰ βαΐα τῶν φοινίκων, ὅπως ὑποδέχονταν τοὺς βασιλεῖς, ἀλλά γρήγορα τόν σταύρωσαν.

Ἡ ζωή μας ὡς θέαμα
 Ἡ ζωή γίνεται θέαμα καί στούς καιρούς μας, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος θεατής. Ἀρέσκεται νὰ παραμένει στὴν κερκίδα. Νὰ παρατηρεῖ τὰ ἔργα τῶν ἄλλων, χωρὶς νὰ λαμβάνει μέρος

Όσο απόλυτος είναι ο θάνατος, άλλη τόση η δική μας πίστη στα λόγια που συγκλόνισαν κάποτε τον κόσμο:«Λάζαρε, έλα έξω!»

Έφτασε η μέρα...
Υπέροχα λόγια απόψε το βράδυ. Τρυφερά και συγκινητικά λόγια στον αγαπημένο Κύριο, τραγούδι και ύμνος από το βάθος της ύπαρξης:
«Με έντυσες με το πήλινο σώμα, φύσηξες μέσα μου πνοή ζωής και είδα το Φως Σου. Και με σήκωσες όρθιο με το πρόσταγμά Σου...
Ψύχωσες το νεκρό μου σώμα. Το έδεσες με νεύρα και οστά και με σήκωσες ως νεκρό με το πρόσταγμά Σου!
Άνοιξες την κοιλιά του Άδη και με άρπαξες με τη δική Σου εξουσία και με σήκωσες ως νεκρό με το πρόσταγμά Σου».

Αυτό το πρόσταγμα δίνει νόημα στη ζωή. Αυτό χρωματίζει τα πάντα. Αυτό χτίζει μέσα μας την αγάπη για τα πάντα, τον αιώνιο έρωτα...
Δεν έχουνε νόημα οι ηθικές της κοινωνίας, τα "πρέπει" και τα "δεν πρέπει", τα σωστά και τα λάθος, οι συζητήσεις, τα λόγια, οι αγώνες.
Ο έρωτας κι ο θάνατος έχουν αξία. Ο έρωτας που πεθαίνει για να χαρίσει ζωή. Όλα τα άλλα είναι ανούσια λόγια ενός καθωσπρεπισμού.
Ο άνθρωπος μιλάει με το Θεό του, που ήρθε για να τον σώσει. Αυτό έχει αξία. Αυτή η σχέση μας ταιριάζει. Αυτή μας σώζει από το παράλογο.

Είναι εδώ ο Θεός. Είναι στο παρόν του κόσμου. Παρακολουθεί το δράμα και τον πόνο μας και κάνει το θαύμα πάνω στο ήδη νεκρό μας σώμα.
Όσο απόλυτος είναι ο θάνατος, άλλο τόσο και ο δικός μας πόθος, η δική μας πίστη στα λόγια που συγκλόνισαν κάποτε τον κόσμο:«Λάζαρε, έλα έξω!»

Βασίλης Φράγκος

Παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου. Ήπειρος, 1950-1960

ΠΗΓΗ

Εδώ όμως, στον Λάζαρο φώναξε με δυνατή φωνή. Γιατί;

(Αρχιεπίσκοπος Ταυρομενίου Θεοφάνης ο Κεραμεύς)

[...]Κι όταν τα είπε αυτά, κραύγασε με δυνατή φωνή: Λάζαρε βγες έξω!» (Ιωάν. ια΄ 43).
 Και τη θυγατέρα του Ιαείρου όταν ανέστησε και όταν έδωσε πάλι ζωή στον γιο της χήρας δεν φαίνεται να έκραξε με δυνατή φωνή, αλλά κρατώντας το χέρι και με ήρεμη φωνή, στη μεν θυγατέρα είπε: «Κοριτσάκι σήκω» (Ματθ. θ΄ 25), στον δε γιο «Σου λέω σήκω επάνω» (Λουκ. ζ΄ 14).

 Εδώ όμως, στον Λάζαρο φώναξε με δυνατή φωνή. Γιατί; Διότι εκείνοι είχαν πρόσφατα πεθάνει και η ψυχή τους βρισκόταν πλησίον του σώματος (διότι φωνή των πατέρων μας πείθει πως μέχρι την τρίτη ημέρα η ψυχή επισκέπτεται το σώμα της), την ψυχή όμως του Λαζάρου καλώντας την από μακρυά, έκραξε με δυνατή φωνή. Και επειδή είχε πει πριν στους Ιουδαίους «πως πλησιάζει ο καιρός, έφτασε κιόλας, που οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού, και όσοι την ακούσουν θα ζήσουν» (Ιωάν. ε΄ 25), εκπληρώνει την υπόσχεση. Και με την ισχυρή φωνή χαρίζει ζωή στον νεκρό, για να γίνει γνωστό ότι, όπως ακριβώς ο Πατέρας, έτσι και ο Υιός, σ’ όποιον θέλει δίνει ζωή. Αυτή η φωνή θα ακουστεί σαν σάλπιγγα κατά την τελευταία ημέρα και θα αναστηθούν οι νεκροί. 

 Ίσως πάλι ο Χριστός να κραύγασε με δυνατή φωνή, θέλοντας να επισημάνει πως ο λόγος Του είναι δραστήριος και μέγας και ισχυρός. Διότι ήταν τόσο μεγάλη η δύναμη της φωνής ώστε αφανίστηκε η δύναμη του άδη, και γρήγορα η ψυχή εμφανίστηκε μέσα από τους νεκρούς, το δε σώμα που ήδη είχε διαλυθεί, με δύναμη οικοδομήθηκε, και με όλα αυτά πραγματοποιούνταν αυτό το μεγάλο θαύμα, το υπερφυσικό και ανέλπιστο. Διότι δεν αναστήθηκε από αρρώστια κάποιος που βρισκόταν στις τελευταίες του αναπνοές, όπως ο δούλος του εκατόνταρχου, ούτε ζωογονείται παιδάκι που μόλις πέθανε, όπως το κοριτσάκι του αρχισυναγώγου, ούτε νεαρός που πρόκειται σε λίγο να οδηγηθεί στον τάφο και επιστρέφει ζωντανός από τη σορό, όπως έγινε στην πόλη Ναΐν, αλλά ένας άνδρας ήδη ηλικιωμένος, νεκρός από πολύ πριν και προχωρημένος στη σήψη της γης και πεσμένος από την ανάγκη του σώματος, με μια πρόσκληση επανέρχεται προς τη ζωή και βγαίνει και έρχεται, ενώ είναι δεμένος με υφασμάτινες ταινίες. 

 Διότι, το να είναι δεμένος στα χέρια και τα πόδια και σκεπασμένος στο πρόσωπο με κάλυμμα, και όντας έτσι να βαδίζει τρέχοντας, ήταν θαύμα όχι μικρότερο της αναστάσεως. 

Όσες φορές δεν γίνεται το θέλημά σου...ένα διαμάντι στολίζει τον σταυρό σου...

«Μην προσεύχεσαι να γίνουν τα δικά σου θελήματα, αλλά προσευχήσου να γίνεται το θέλημα του Κυρίου σε σένα.»

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Η Γερόντισσα Μακαρία της Μονής Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης.

  Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί», έγραψε η Γερόντισσα Μακαρία περιγράφοντας τα όσα συνταρακτικά τής συνέβησαν.
Με προσοχή, η Ηγουμένη Γερόντισσα Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο. Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για κληρικό καθώς το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο.

  Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό, η Γερόντισσα Μακαρία άκουσε βήματα. Ο ήχος ερχόταν από τον τάφο, αντηχώντας έως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί τον πρωτοαντίκρισε. Ήταν ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στο λαιμό, ντυμένος με τη μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ζήτησε να τον βγάλουν από αυτήν τη θυρίδα που τον είχαν. Την επόμενη κιόλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού.
Το ίδιο βράδυ ο Άγιος φανερώθηκε στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομά του: Εφραίμ. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί από τότε και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά του. Ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της Μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που κτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή.

 Χωρίς οικονομικούς πόρους συντηρεί μέχρι το 1980 ορφανοτροφείο με περίπου 70 παιδιά σχολικής ηλικίας, στα οποία παρείχε στέγη, τροφή, ενδυμασία και παιδεία στοιχειώδους βαθμίδος, όσα δε προκοπταν στα γράμματα, τα έφτασε μέχρι των Ανωτάτων εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και σήμερα ομολογούν ότι τα «εχόρταινεν εκ του μηδενός».

Η προσευχή δεν είναι για το Θεό,είναι για μας...

«Η προσευχή δεν είναι για το Θεό,είναι για μας.
Δεν προσφέρουμε τίποτα στο Θεό με την προσευχή μας, προσφέρουμε όμως πολλά στον εαυτό μας.Τον εαυτό μας ευεργετούμε κατά την επικοινωνία με τον ουράνιο Πατέρα μας»

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Μήν κατακρίνεις τόν ἄνθρωπο.Νά ξεχωρίσεις τόν ἄνθρωπο ἀπό τά γεγονότα.

Πρέπει νὰ κάνεις τὴν κρίση, τὴ λογικὴ κρίση βάσει τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλὰ νὰ μὴν κατακρίνεις τὸν ἄνθρωπο.Νὰ ξεχωρίσεις τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ γεγονότα.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδελφός σου,ὀφείλεις νὰ προσευχηθεῖς γιὰ αὐτόν,ὀφείλεις νὰ κλάψεις,ὀφείλεις νὰ θυσιαστεῖς ὑπὲρ τοῦ ἀδελφοῦ σου.

Ἀλλὰ μπορεῖ νὰ εἶσαι ἀπόλυτος, ὅτι ναὶ αὐτὸν τὸν ἀδελφό μου ἐγὼ τὸν ἀγαπῶ,
τὸν λυποῦμαι, ξέρω ἐγώ, πάσχω,ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ λέει δὲν τὸ παραδέχομαι μὲ τίποτα.
Δὲν τὸ δέχομαι, δὲν τὸ κάνω,δὲν θὰ τὸ ἀκολουθήσω ποτέ.Ἄλλο τὸ ἕνα, ἄλλο τὸ ἄλλο.

Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου

Περὶ καταλαλιᾶς (ἀπόσπασμα)

Ἀφιέρωμα "Περὶ κατάκρισης",Πειραΐκή Εκκλησία''τεῦχος 367, Ἀπρίλιος 2024

Τό Βυζάντιο εἶναι πολύ λεπτό πρᾶγμα γιά νά μπορέσουνε νά τό πιάσουνε τά χοντροκανωμένα ἐργαλεῖα τους.

 «Ὅσοι θελήσανε καὶ θέλουνε νὰ κρίνουνε τὸ Βυζάντιο μὲ τὸν συνηθισμένον χονδροειδῆ ἀντιπνευματικὸν τρόπο καὶ μὲ τὶς γνωστὲς ἀνόητες εὐφυολογίες, καὶ νὰ τὸ γελοιοποιηθοῦνε σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ ὀνομάζουνε “βυζαντινισμὸ” κάθε ἀφηρημένη συζήτηση καὶ οὐτοπία, αὐτοὶ φανερώνουνε μ᾿ αὐτὸ πόσο ἀνίδεοι εἶναι ἀπὸ ἀληθινὴ πνευματικότητα, μὲ ὅλους τοὺς ψεύτικους τίτλους τῆς σοφίας καὶ τῆς ἐπιστήμης ποὺ εἶναι στολισμένοι.

 Τὸ Βυζάντιο εἶναι πολὺ λεπτὸ πρᾶγμα γιὰ νὰ μπορέσουνε νὰ τὸ πιάσουνε τὰ χοντροκανωμένα ἐργαλεῖα τους. Τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ ἀληθινὴ χριστιανικὴ θρησκεία, ἀνάμεσα στὰ ψεύτικα καὶ ἐλεεινὰ παραμορφωμένα ὁμοιώματά της, ποὺ τὰ φτιάξανε λαοὶ βάρβαροι καὶ ὑλιστές, ἀνίκανοι νὰ τὴν καταλάβουνε καὶ νὰ τὴν αἰσθανθοῦνε. Γιὰ τοῦτο, τὸ Βυζάντιο κρίνεται ἀπὸ τοὺς λεγόμενους σοφοὺς τοῦ κόσμου ὅπως κρίνεται τὸ Εὐαγγέλιο, δηλ. σὰν μωρία, μπροστὰ στὴ δική τους γνώση, κι ἡ γνώμη τους ἴσια-ἴσια, πὼς τὸ Βυζάντιο εἶναι «μωρία», πιστοποιεῖ πὼς ἀληθινὰ στάθηκε ἡ Νέα Σιών, ἡ ἔμψυχος κιβωτός, ποὺ μέσα σ᾿ αὐτὴ φυλάχθηκε ἡ ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους πὼς θὰ γίνουνε τέκνα του, καὶ “ἡ μακαρία ἐλπὶς τῆς αἰωνίου ζωῆς”»

(Φώτης Κόντογλου, “Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία”)

πηγή

H ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΟΣΜΟΣΩΤΕΙΡΑΣ ΣΤΙΣ ΦΕΡΡΕΣ ΕΒΡΟΥ

Η εικόνα φυλάσσεται στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό της Παναγίας Κοσμοσώτηρας που βρίσκεται στην κωμόπολη των Φερών, στο νοτιοανατολικό άκρο του Νομού Έβρου και δίπλα στον ομώνυμο ποταμό.

Ο Ναός αυτός αποτελεί εσωτερικά μια μικρογραφία της Αγιάς Σοφιάς της Κωνσταντινούπολης και χτίστηκε από τον σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό (τριτόκοκο γιό του Αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού) το 1151 – 52.

Σήμερα από όλο το συγκρότημα των οικοδομημάτων της Μονής σώζεται μόνο ο Ναός της Κοσμοσώτειρας, τμήμα των τειχών και των πύργων.

Η εφέστια Ιερά Εικόνα της Παναγίας Κοσμοσώτειρας χρονολογείται από τον 18ο αιώνα και αποτελεί πιστό αντίγραφο της πρωτότυπης εικόνας του 12ου αιώνα που είχε ιστορηθεί από άγνωστο αγιογράφο κατά την ίδρυση της ομώνυμης Ιεράς Μονής από τον σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό.

Πλέον έχει δημιουργηθεί ένας νέος τύπος ανθρώπου όπου για πατρίδα του έχει το διαδίκτυο και γλώσσα του την εικόνα...

  Πλέον έχει δημιουργηθεί ένας νέος τύπος ανθρώπου όπου για πατρίδα του έχει το διαδίκτυο και γλώσσα του την εικόνα. Όλα αλλάζουν. 

 Το τουιτάρισμα και το τρολάρισμα είναι ευκολότερα από την εκμάθηση της τέχνης της πνευματώδους συζήτησης ή του δημοκρατικού διαλόγου.

  Η αποστολή μηνυμάτων είναι ευκολότερη από τη συγγραφή μιας επιστολής, όπως επίσης η αναζήτηση πληροφοριών στο Google είναι λιγότερο δύσκολη από την κατάκτηση της γνώσης. 

 Το να έχει κανείς χιλιάδες φίλους και ακολούθους στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης είναι ευκολότερο από το να διατηρεί κανείς πέντε-έξι στενές φιλίες για δεκαετίες.

 Όλα θέλει να τα κάνει μόνος του ο σύγχρονος άνθρωπος. Θεός έχει γίνει η ανθρωπότητα. Όταν δεν πιστεύεις στον αληθινό Θεό καταντάς να πιστεύεις τα πάντα. Όμως ο Λόγος του Θεού ξεκαθαρίζει ότι ένα πράγμα μόνο χρειαζόμαστε ή καλύτερα Έναν. Επειδή δεν μπορούμε με τις δυνάμεις μας να βρούμε τον Ένα, ήρθε και μας βρήκε Αυτός, έλαβε τη σάρκα μας, έζησε ανάμεσά μας, δίδαξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για χάρη μας.

π. Χριστόφορος Χρόνης

Διάλεξε το καλύτερο..!

Το ΜΙΣΟΣ έχει πέντε γράμματα
Έτσι και η ΑΓΆΠΗ

Η ΈΧΘΡΑ έχει πέντε γράμματα
Έτσι και η ΦΙΛΊΑ

Τα ΨΈΜΑΤΑ έχουν επτά γράμματα
Έτσι και η ΑΛΉΘΕΙΑ

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ έχει οκτώ γράμματα
Το ίδιο και η ΕΠΙΤΥΧΊΑ

Η ΛΥΠΗ έχει τέσσερα γράμματα
Το ίδιο και η ΧΑΡΆ

Ο ΦΌΒΟΣ έχει πέντε γράμματα
Το ίδιο και η ΠΊΣΤΗ

Έχεις πάντα επιλογή....Διάλεξε το καλύτερο....

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Ακόμη και η εξωτερική μας εμφάνιση μπορεί να αλλάξει

  Ακόμη και η εξωτερική μας εμφάνιση μπορεί να αλλάξει.
 Μπορούμε να γεννηθούμε στις πιο δυσμενείς συνθήκες. Μπορούμε να μεγαλώσουμε σε αδαή, σκληρά και ακόμη και δολοφονικά περιβάλλοντα. Μπορούμε να βιώσουμε οποιαδήποτε έλλειψη, οιωνό, απώλεια. Μπορούμε να παραμορφωθούμε από τη γέννησή μας και να ξέρουμε τι σημαίνει να σε περιφρονούν, να πληγώνεσαι, να μας απορρίπτουν. Οτιδήποτε είναι κακό στον σημερινό κόσμο μπορεί να αφήσει το σημάδι του πάνω μας.

  Αλλά τη στιγμή που επιστρέφουμε στον Θεό, τη στιγμή που αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε τις εντολές Του, ξεκινά μια διαδικασία θεμελιώδους διόρθωσης. Και όχι μόνο θεραπευόμαστε από τις πληγές ή τα πάθη μας, αλλά ακόμη και η εξωτερική μας εμφάνιση μπορεί να αλλάξει.
Άγιος Σωφρόνιος

Στις φωτογραφίες ο Κώστας Πάσσαρης πρό καί μετά Χριστού .

πηγή

«Ένα "ρ" χωρίζει τον Άγριο από τον Άγιο!!!»

Άγιος Παΐσιος

Τελικά ἡ ἀντίδραση τοῦ ὁμολογητῆ Ἐπισκόπου ἀφύπνισε τὸν Βασιλιὰ Ἀλέξανδρο...

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς με τον Βασιλιά Πέτρο Β΄ Καραγεώργεβιτς της Γιουγκοσλαβίας και την σύζυγό του Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας.Πάσχα στην Εκκλησία του Αγίου Σάββα στη Νέα Υόρκη.

Ἀναφέρεται, ὅτι ὁ Βασιλιὰς τῆς Γιουγκοσλαβίας Ἀλέξανδρος ὁ Α´ ἔκανε τὸ τραπέζι στὸν Ἅγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς. Ἡ συνάντηση ἔγινε. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος δέχθηκε τὸν Βασιλιὰ στὸ φτωχικὸ Ἐπισκοπεῖο ποὺ βρισκόταν δίπλα στὴν λίμνη. Στὸ μεταξὺ οἱ βασιλικοὶ ὑπηρέτες ἔκαναν τὶς ἀπαραίτητες προετοιμασίες γιὰ τὸ γεῦμα μὲ ἀκρίβεια καὶ ἐπιμέλεια. Οἱ τραπεζοκόμοι ἔστρωναν καὶ στόλιζαν τὸ τραπέζι, ἐνῶ οἱ μάγειροι ἑτοίμαζαν τὰ πιὸ ἔκλεκτα φαγητά. Ὅταν ὅλα ἦταν πλέον ἕτοιμα, ὁ ἐνάρετος Ἐπίσκοπος ἔκανε τὴν καθιερωμένη προσευχὴ πρὶν ἀπὸ τὸ γεῦμα καὶ κάθισε στὸ τραπέζι μαζὶ μὲ τὸν Βασιλιά. Οἱ ὑπηρέτες ἄρχισαν νὰ σερβίρουν. Ἐνῶ ὅμως ἦταν περίοδος νηστείας καὶ ἡμέρα ποὺ ἐπιτρεπόταν μόνο κατάλυση ἰχθύος, ὁ Ἅγιος παρατήρησε ὅτι τὰ φαγητὰ ἦταν ἀρτύσιμα. Ὅταν λοιπὸν ἔφεραν τὸ κύριο πιάτο –ψητὸ χοιρινὸ τοῦ γάλακτος– ἔπιασε τὴν πιατέλα καὶ τὴν πέταξε ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο, λέγοντας: 

«Ἐδῶ ποὺ ἔχουμε ὑπέροχα ψάρια Ἀχρίδος, ἐσεῖς σερβίρετε σὲ ἕνα Ὀρθόδοξο Βασιλιὰ ἀρτύσιμα φαγητὰ σὲ περίοδο νηστείας;!». 

Ὁ Βασιλιὰς Ἀλέξανδρος δὲν μίλησε καθόλου. Δὲν τόλμησε νὰ ἀντιτάξη κάτι στὸν

Πού βρίσκεται ο τάφος του Αθανασίου Διάκου στη Λαμία;

 https://www.lamiareport.gr/index.php/topika/item/282782-poy-einai-o-tafos-tou-athanasiou-diakou?utm_medium=paid&utm_source

Ο παιδικός ψαλτικός χόρος ''ΤRONOS JUNIOR'' του Πατριαρχείου Ρουμανίας ψάλλει τον 102ο(ΡΒ')Ψαλμό

                             

Ο παιδικός ψαλτικός χόρος  TRONOS JUNIOR του Πατριαρχείου Ρουμανίας ψάλλει τον 102ο(ΡΒ')Ψαλμό ''ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ'' 

Corul psaltic de copii TRONOS JUNIOR - dirijor Ioan Balaban - Psalmul 102

Σώπα εὐλογημένε, εἶναι ὁ Χριστός καί μᾶς δοκιμάζει.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανὰς πήγαινε γιὰ ἁγιασμὸ σὲ σπίτια χριστιανῶν. Κάποια φορὰ βρέθηκε στὸ Κολωνάκι μὲ τὸν Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη πού τοῦ ἔκανε τὸν ψάλτη) τὸν εἴχανε μάθει οἱ Κολωνακιώτες πού ἦταν εὐλαβὴς καὶ τὸν καλούσανε. Καὶ κατεβαίνει ἀπὸ ἕνα ἀρχοντικὸ σπίτι - οἱ ζητιάνοι μεταξὺ τοὺς τὸ λέγανε: "Ποῦ πάει ὁ παπάς; Πάει ἐκεῖ. Πᾶμε καὶ μεῖς". Καὶ ἤτανε στὴν οὐρὰ, μπῆκε λοιπὸν ἕνας ζητιάνος πού ἦταν πιὸ τσίφτης καὶ πηγαίνει κούτσα-κούτσα καὶ τοῦ λέει, παπὰ δῶσε μου. Καὶ ὅτι εἶχε στὴ τσέπη του ὁ Ἅγιος τὰ ἔβγαλε καὶ τὰ ἔδωσε. Ἤτανε δίπλα του ὁ Παπαδιαμάντης καὶ τοῦ λέει,
– Παπὰ πρόσεξὲ τόν, γιατὶ αὐτὸν τὸν βλέπω στὴν πιάτσα.
– Ναί, ναὶ, ναὶ, δὲν πειράζει, δὲν πειράζει.
Καὶ περπατώντας τὸ τετράγωνο, αὐτὸς κάνει τὸ γύρο τοῦ τετραγώνου ἀπὸ τὴν πολυκατοικία τὴν ἑπόμενη καὶ πάει στὸ δεύτερο στενό, καὶ...

Ἡ καταφυγή στήν παρηγοριά τοῦ ράσου...

  Ἡ καταφυγὴ στὴν παρηγοριὰ τοῦ ῥάσου, τοῦ πατρὸς ἐξομολόγου, συνετήρησε γιὰ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς τὴν ἁγνότητα τῆς παιδικῆς μας ἡλικίας καὶ μᾶς ἀπεκάλυψε μέσα στὴν ἀθῳότητα τῆς νιότης, ἐκεῖ ποὺ πολλὰ ἀπὸ τὸν φθαρτὸ κόσμο τῶν ἐνηλίκων φαντάζουν ἀκατάληπτα κι ἄλλα τόσα λίγο ἢ περισσότερο ἀπόμακρα, τὸ μυστικὸ τῆς εὐτυχίας, μιᾶς ἀνεκτίμητης Ἐδέμ, πρόγευση τῆς ὁποίας μᾶς χαρίζει ἡ καθαρότητα τῆς τριαδικῆς ἀγάπης.

πηγή

Η προφητική διάσταση της Οσίας Γερόντισσας Γαλακτίας